در این نقشه از یک شیوه بدیع برای بررسی مناطق موسوم به سایهنشین ماه پرداخته و این بخشهای نامرئی را به منصه ظهور رسانده است.
این نقشهها به نمایش بسیاری از بخشهای همیشه تاریک ماه در طول موجهای فرابنفش دور پرداخته و نشان داده که این مناطق بسیار تاریکتر و قرمزتر ار نواحی نزدیکتر که نور خورشید را دریافت میکنند، هستند. این نواحی تاریک با خلل و فرجهای بزرگ سطحی سازگار بوده و یک خاک کرکدار را نشان میدهند که رنگ قرمز با احتمال وجود آب یخ زده در این سطوح مطابق شده است.
به گفته محققان، نتایج بررسیها حاکی از وجود یک تا دو درصد آب یخزده در برخی از خاکهای مناطق همیشه تاریک است. اگرچه تا پیش از این انتظار میرفت که خط بینسیارهای لیمان آلفا پیش از متراکم شدن هر گونه آب یخزده را از بین ببرد.
به گزارش خبرگزاری ایسنا، طبق برآوردهای این تیم تحقیقاتی، فقدان آب یخزده حدود 16 برابر آهستهتر از انتظار است. علاوه بر آن، انباشت آب یخزده همچنین احتمالا به شدت به شرایط محلی مانند دما، چرخه گرمایی و حتی نظر زمین شناسی اخیر در مورد «تاثیر باغبانی» وابسته است.
شناسایی آب یخزده در این نواحی جدید به درک فزاینده دانشمندان در مورد وجود آب در ماه و انواع وابسته آن خواهد افزود.
مقایسههای این نقشهها که با استفاده از دادههای بدست آمده در بخش روز ماه بدست آمده، میتواند به کشفهای بیشتر در مورد آب یخزده و همچنین تخلخلهای سطحی بخش تاریک ماه بینجامد.
محققان پروژه نقشهبرداری لیمان آلفا قصد دارند از این شیوه بر روی مناطق دیگر ماه و همچنین دیگر اجرام آسمانی مانند سیاره عطارد استفاده کنند.